Laatste dag Bangkok

Vanmorgen lekker uitgeslapen tot 8.30 uur.

Vandaag gaan we eindelijk naar what pho en het koninklijk paleis.

In de loby werd er meteen al geroepen 'taxi' nee dank jullie wel, we worden maar een keer besodemieterd. Aan de hoofdweg een taxi aangehouden die ons naar het Koninklijk Paleis bracht. Het was toen al niet om te harden zo warm en klam. Koninklijk huis was weer gesloten omdat er weer gebeden werd. We moeten wachten tot 13.30 uur. Dan maar direct door naar what pho. 50 bath en we konden naar binnen. Wat een inmens groot beeld. Krijg je niet zomaar op de foto. Wij waren al flink verhit vanwege de loop rit er naartoe. Toen moesten we weer terug. Ieder tuk tuk rijder hield ons aan en vertelde dat het Koninklijk Paleis dicht was. Daar trappen wij natuurlijk niet in maar werden het soms flink zat. We hadden gelezen dat de thai niet opdringerig is, maar ik denk door de toestand met de roodhemden dat de situatie nu even veranderd is. Waar je ook loop, iedereen wil wat aan je kwijt. Rob werd staande gehouden door een man die hem een paraplu wilde aansmeren. Hij liep wel 50 meter mee. En ik maar lachen had nergens last van ik liep twee meter voor rob uit haha. Op een gegeven moment was rob het zo zat na zoveel keer nee gezegd te hebben, zich omdraaide en met zijn borst vooruit stekend 'en nou opzouten' riep goh wat schrok die man hihi. Het is hier alle dagen Koninginnedag. Mensen op straat die van alles te koop hebben. Van vieze haarstukjes tot tweedehands horloges en weet ik veel wat voor troep nog meer. Eindelijk bij het Koninklijk Paleis aangekomen, hing me broek bijna op mijn knieën dit keer niet van het gezeur, maar van het zweet samen met de camera, portomonai enz. Het leek wel of alles steeds zwaarder werd. Wat een gebouwen daar en wat een bling bling. Een aantal foto's gemaakt maar niet overal mocht je je camera gebruiken. Op een gegeven moment waren we het zo zat door de warmte dat we een taxi naar het hotel namen en daar lekker het zwembad in gedoken zijn. Lekker wat gedronken ,een douche en afscheid van het hotel genomen. Van greenwood uit werd ons aangeraden om de boot te nemen waarna het nog 10 min. lopen zou zijn naar het station. Wij nog vragen welke richting we uit moesten. Links af dus wij die kant uit met de boot. Nou dat is al een hele ervaring om mee te maken. Rob moest gauw in de boot springen, dan gaf ik het handvat aan hem zodat hij hem de boot in kon trekken. Alles vlug, vlug want de boot gaat snel weer verder. Het is maar goed dat we jong en soepel zijn haha. bij de tweede halte moesten we eruit was ons verteld. Wij het in de boot nog maar een keer voor de zekerheid vragen. Moesten we verdorie de andere kant uit. Dat hadden wij weer. Ik was er al bang voor. Een thai's meisje die een beetje engels sprak zou ons helpen. Weer snel de boot uit en het meisje volgen. We moesten de taxi nemen. Zij zou ons helpen. Met onze rugtassen en de koffer naar boven naar de grote weg. Rob kon zich alweer douchen de druppels vielen van zijn kin. Aan de grote weg 2 x 3 baans moesten we aan de overkant zien te komen. Aan onze kant stonden de auto's stil, dus wij er tussen door. Op de helft stil staan en goed uitkijken want ze scheurden zo hard langs ons heen best gevaarlijk. En maar wachten tot we over konden. Maar ja achter ons begon het verkeer inmiddels te rijden. Een auto is misschien wel zijn spiegel kwijt, want die kwam met een rot klap tegen rob zijn rugtas. Op die drukke weg boven aan de brug een taxi aangehouden die ons naar het station zou brengen. Hoe verzin je het, dat kan alleen in Thailand. Hij reed ons dus weer de weg terug en ja hoor plotseling zagen we ons hotel staan. Nu maar hopen dat de chauffeur ons inderdaad naar het juiste station zou rijden. We betaalden en liepen het station binnen. Bij de informatie balie vertelde ze ons dat we goed zaten pfffffffff dat was een hele geruststelling we hadden er niet aan moeten denken om nogmaals de taxi te moeten nemen in dit drukken verkeer. Op de eerste verdieping was een kioskje waar we een broodje namen met een bakkie koffie. Opeens ging er harde muziek aan en stond iedereen op. Oeps wij ook meteen met onze gat omhoog. Een beetje eerbied mag je wel hebben voor de thai hun Koning. Na het broodje ben ik even naar buiten gegaan om een peukie te roken. Kom ik terug zie ik dat het Nederlands elftal op een groot scherm wordt uitgezonden. Rob keek me heel sip aan. Wat was nou het geval. Nu werd het Nederlands volkslied gespeeld en stond hij daar in zijn eentje. Iedereen bleef zitten. Maar we konden wel een half uurtje tv kijken. Helaas scoorde Nederland niet, want anders stonden we met zijn tweetjes te juigen. Toen het 19.00 uur was zijn we naar de trein gelopen. Nou daar zitten we dan jut en jul tegenover elkaar. De trein vertrok precies op tijd. Nou je weet niet wat je ziet. Hij reed weliswaar langzaam, maar we reden gewoon langs mensen die naast de treinrails wonen en een kind op hun arm dragen, waarbij wij bij de mensen hun huisnaar binnen keken. Sommige hadden een tv. Maar het was echt arme troef hoor. Wij vragen ons af of deze mensen werkelijk gelukkig zijn. We verblijven immers in het land van de glimlach. Plotseling had een conducteur een heel klein televisietje. Ik dacht al dat ik voetbal hoorde, dus ik op mijn beste engels vragen of dit waar was. Ja hoor dat was een tvtje met voetbal erop. Het was 1-0 voor Nederland joepie. Rob meteen zijn orange leeuw shirt uit de koffer pakken, en deed deze bij een conducteur aan. Dit vliegensvlug op de camera gezet. Daarna kwam meneer terug, het was inmiddels 2-0 en einde van de wedstrijd. Daar moest natuurlijk op gedronken worden. Wij wisten niet dat je in de trein bier kon kopen dus hadden wij dit van tevoren al gedaan. Rob had zijn pilsje onder tafel gehouden, toen plotseling de conducteur weer langs kwam en vroeg of Rob een biertje wilde. Dat konden we natuurlijk niet afslaan. Hij vroeg of ik ook een biertje wilde ik bedankte hem vriendelijk en vertelde dat ik dat niet lekker vind. Waarop hij vroeg of hij een biertje mocht. Natuurlijk mocht hij dat o, o, wat kan je een Thaise man snel gelukkig maken. Rob heeft nog nooit met zo'n rotvaart zijn blikje bier leeg gedronken. Met een bic-smile kwam hij met twee biertjes aanzetten. Nam meteen een slokje en liet het staan om weer zijn werk te hervatten. Wanneer er niemand van de (politie) in de buurt is neemt hij snel een slokje. Hij maakte mij erg blij door te zeggen dat ik op het heren toilet mocht roken. Hij liep voor me uit en zette het raam open. Ik snel naar binnen. Moest boven een Frans toilet staan en voelde me een beetje een gevangene. De tralies zaten voor het raampje. Snel mijn peukie opgerookt, die kon ik natuurlijk niet brandend naar buiten gooien. Er was een klein wasbakje met een voetpomp. Ik pompen maar er kwam geen water uit. Toen ik achter me keek zag ik dat er een slang hing. Hiermee mijn sigaret uitgemaakt, en door de tralies gegooid. Toen ik naar mijn handen keek waren ze me toch zwart, dus die ook meteen gewassen. We stopte plotseling bij een klein stationnetje waarop rob riep 'geef me mijn orange shirt'dus ik meteen in de koffer duiken, gelukkig lag hij nog boven op. Hield hij het shirt voor het raam. Alle mensen lachen natuurlijk en hun duim opsteken. Het voetbal leeft hier ook. We zien die mensen gelukkig nooit meer haha. Zometeen maar de bak fruit naar binnen werken die we in de trein gekocht hebben, en daarna duiken we ons bedje maar in. Morgen weer een dag. Ben benieuwd hoe die gaat verlopen.

Fiets tocht door Bangkok

Vanochtend om 5.30 ons bed uit. Om 6.00 uur konden we aan het ontbijt.

Heerlijke pancake´s en croissants voor mij en rob nam natuurlijk een eitje, broodjes en vruchten. Ieder jaar hetzelfde ritueel.

Daarna met de taxi naar Co van Kessel. Wij waren met een groep van 8 personen.

Dit moet je gewoon meemaken. Zo veel gezien. We reden door smalle steegjes, en konden zo bij de mensen naar binnen kijken. Nou hier wil je niet wonen. Hoe is het mogelijk dat mensen zo kunnen leven. Wat ik wel jammer of misschien ook wel goed vond is dat ik niets kon ruiken vanwege mijn verkoudheid. Ik denk dat de uitlaatgassen niet mis zijn. Rob vind de geur best mee vallen, alleen zijn ademhaling was korter. Over smalle paadjes een beetje door de boes boes heen. Goed uitkijken anders plons je zo het vieze water in. Vandaar uit naar een kleine markt waar we kort verbleven. En weer door naar een tempel met een grote zittende Boeddha. Van de fiets weer in de long -tale boot, en daar gingen we weer. Deze rit duurde van 7.30 tot 12.30 uur. Alle twee flink last van ons zitvlak. Maar dat was het dubbel en dwars waard. Van Co van Kessel wilde we meteen maar naar what prah en het Koninklijk Paleis wat ernaast ligt. Nou ik weet niet waar ze ons helemaal naartoe stuurde, maar voortaan neem ik een tuk tuk. Als we al niet moe waren werden we het nu wel en flink bezweet. Eindelijk bij de rivier aangekomen, stonden we op de verkeerde pier. Koste ons ruim een kwartier om om te lopen. Ondertussen wordt je natuurlijk weer aangehouden door de thai want deze willen je graag brengen. Zijn we eindelijk op de juiste pier aangekomen en zien we de boot met orange vlag aankomen, staan we op het verkeerde platform. Hilarische toestanden haha. Wij weer naar boven rennen naar het andere platform en weer naar beneden. Snel vragen of we op de juiste boot zitten, gelukkig we zitten goed. Koste wel geteld 28 bath. Bij halte 9 uitgestapt. Daarboven is een kleine markt waar we heerlijk even bij kwamen met een drankje. Een waajertje gekocht van 400 naar 50 bath afgedingt. Een vriendelijke jongen kwam met een mooi praatje, Paleis en What Pra waren geslotenof we met de tuk tuk naar een tempel met een grote zittende boedha wilde, maar vandaar uit werden we naar een fabriek waar edelstenen geslepen werden gebracht. Was best interessant maar niets gekocht. Van daaruit werden we mee genomen naar een kleding winkel. Rob had er flink de balen in, wat moest hij nou met een pak, zelfs een blouse wilde hij niet. Maar goed we zijn naar binnen gegaan, zodat de tuk tuk rijdereen benzine bon kreeg. Daarna waren we het flink zat. Meneer tuk tuk wilde ons nog wel het een en ander laten zien, wij wilde alleen nog maar naar het hotel. Even langs de 7/11 winkel om bier en sigaretten te halen. Nou toen lag ik in een deuk. Het was kwart voor 4 en op bepaalde tijden mag je alcohol kopen. Dat betekende dat rob later terug moest voor zijn biertje. Op onze kamer een heerlijke douche genomen video en foto´s bekeken en dit getypt. Straks zien we wel waar we gaan eten.

Even een tukkie gedaan. Daarna op zoek naar een restaurant. Tuk tuk bracht ons naar een restaurant waar verse vis werd geserveerd. Zelf uitzoeken. Was niet goedkoop maar wel lekker.

Eerste dag Bangkok

Eenmaal op de luchthaven aangekomen onze enige koffer van de band gehaald, en nu op zoek naar onze chaufeur. Die bracht ons in now time naar Prince Palace hotel. In gecheckt en toen naar onze kamer. Even wat gedroken en daarna naar greenwood.Daarna op zoek naar een restaurant. De taxi chaufeur sprak geen engels dus dat viel niet mee. Toen maar met de tuk tuk naar de shopping mals. We zijn we op de vijfde etage wat gaan eten. Erg vreemd en om nou te zeggen wat heerlijk nee dat niet, maar wel goedkoop. Toen we buiten waren was er een hoop geschreeuw, er liepen politie mensen achter twee jongens aan. Deze hadden naar onze mening gestolen en werden door de politie mee genomen. Daarna met de longtale boot terug naar ons hotel. Dit beviel ons prima. We waren er zo en koste geen drol. Een maal op de kamer is rob gaan douchen, en ben ik naar bed gegaan. Ik had zoveel last van hoofdpijn dat ik alleen maar naar mijn bed verlangde.

Om 1 uur s´nachts werd ik wakker, rob ligt nog in diepe slaap dus zit ik op het toilet dit dagboek bij te houden. Helaas hebben we geen internet, en kan ik nog niet ons blog bij houden.

P.s.Ik zit hier op het toilet dit op te schrijven om rob niet wakker te maken.

Morgen om 6.00 uur eruit, want om 7.00 uur moeten we bij co van kessel zijn en gaan dan een fietstocht door bangkok maken. Ben erg benieuwd hoe dat is.

Nu duik ik mijn bedje weer in en probeer nog een paar uur te slapen.

Op naar thailand

11 juni 2010

Vanochtend vroeg uit de veren. De kids gaan naar hun werk, en wij willen elkaar wel even gedag zeggen. Om 10.45 uur vertrokken we nadat we eerst nog langs de drogist gingen om neus spray te halen. Tamara nog even gedag gezegd en Robbin via de mobiel. De reis naar Dusseldorf verliep goed, en op de luchthaven ging alles ook voorspoedig. Het is een mooi vliegtuig met ieder een eigen tv. In het begin wat turbelentie gehad. Op flinke hoogte kreeg ik weer eens stevige hoofdpijn voornamelijk bij mijn linker wenkbrouw, hier had ik gisteren ook al last van. Na twee paracetamols trok het na ongeveer een half uurtje weg. Bijna was ik in slaap gevallen toen rob over mijn arm wreef. Het eten kwam eraan. Dat was goed te eten zeg. Rob is ook blij met zijn heineken. Na het eten maar een filmpje kijken. Rob keek naar Alice in Wonderland, en ik naar een film over autisme. Nu nog een uur en 45 min. te gaan. Denk dat ik mijn oogjes maar even ga sluiten. Straks op de luchthaven lopen we ook nog ruim drie uur rond.

Helaas het is niet gelukt om te slapen.

We zijn geland. Ik had in het begin het idee dat we over de zijkant zouden gaan. Maar gelukkig trok hij weer recht.

We hoeven gelukkig niet onze bagage op te halen. Deze worden in het volgende vliegtuig gezet als het goed is. Eerst met de roltrap naar beneden, ben je beneden, moet je ineens weer naar boven. Het zal wel aan ons liggen haha. Nu eerst tijd voor een pafke. Moeten we verdorie ruim10 minuten lopen. Daarna een lekker bakkie koffie gehaald, en nu maar wachten op de volgende vlucht. Tot nu toe loopt alles op tijd. Wij zijn wel eens anders gewend. Zeker met transavia. Het is dat ik daar nog geen synoniem voor gevonden heb, anders zou ik die naam nooit meer gebruiken. Het valt ons op dat er naar onze mening veel mensen uit India lopen. Allemaal kleine mensen. Voel ik me ineens erg groot haha. Zo nu nog even naar de wc en nog een peukie roken, en dan maar weer opzoek naar de volgende gate.

Komen we bij de gate aan, en wat stond daar, de nieuwe airbus 380 dubbeldeks. Rob was helemaal in zijn nopjes. Zouden we met dat vliegtuig verder vliegen. Helaas gingen we weer in de boeing 777.

We kregen weer een heerlijke maaltijd, en daarna nog 2 uurtjes geslapen. De vlucht duurde nog 3 kwartier dus dat schoot al aardig op.

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

carla