Tunnels van HCMC

Gisteren naar de tunnels geweest, het is moeilijk voor te stellen dat hier mensen jaren lang zaten met iedere dag hetzelfde eten dag in dag uit. Wanneer je hun wapens zag moet je er niet aan denken daar in te vallen. Zelf hebben we een stukje van 20 meter gekropen dit rustig op ons gemakje. Moet er niet aan denken dit snel te moeten doen omdat er nog meer mensen naar binnen moesten. Voor ons waren de tunnels aangepast omdat wij een flink stuk groter zijn. Ook hebben we de aardappels met sate pinda´s geproefd. Op zich niet echt verkeerd, maar na een maaltijd zou ik het niet mee hoeven. Ook hebben we met een geweer geschoten om een beetje het besef te hebben hoe het was. Je moet begrijpen dat ik nog nooit een geweer in mijn handen gehad heb. Rob had een M30 geweer, nu heeft hij vrij veel kracht maar wat een terugslag heeft zo´n geweer. Ik wilde eerst ook dezelfde proberen maar dit werd mij afgeraden ik zou last van mijn schouder kunnen krijgen. Nu werk ik wel op de juiste plek maar toch liever niet. Beter was het voor mij om een machine geweer te nemen. Ik nam het advies van harte aan. Maar ook deze had best een terugslag. En wat een herrie dat geknal ook al hadden we oorbeschermers op. Ik ben blij dat ik het gezien heb, maar was ook blij dat we weer naar het hotel gingen.

Vandaag naar de Mekong Delta geweest. Was een drukke, warme dag, maar ook ontzettend mooi. De tour naar Halong Bay vertelde ik dat we een slechte chauffeur hadden. Ik was best bang om weer een tour aan te gaan, maar deze twee dagen hadden we een fantastische chauffeur. Hij heeft natuurlijk wel een tip gekregen en was er erg blij mee. We hadden het eerst gewoon slecht getroffen en van mij mag deze man van Halong Bay ontslagen worden. Nu zijn we van noord naar zuid getrokken, veel gezien en veel geroken haha. Het was best vermoeiend en indrukwekkend en ben eigenlijk al weer aan vakantie toe haha. Vanavond na het eten zijn we naar de markt gelopen. Liepen langs het park en hebben met verbazing staan kijken naar alle atributen die in het park staan. Allemaal fitness apparaten en iedereen mag er gratis gebruik van maken. Even verderop waren ze arobic les aan het geven daar wilde ik natuurlijk wel even aan mee doen.Het leven hier kun je een beetje vergelijken met 50 tot 100 jaar geleden. Het ligt er maar net aan in welk gedeelte je bent, maar hiermee hebben ze wel een voorsprong gemaakt. Moeten ze in Nederland ook aan beginnen.

Morgen laat in de middag gaat onze vlucht naar Kuala Lumpur waar we weer een aantal uren moeten wachten op de vlucht naar Amsterdam.

Wij hebben ontzetten genoten ik hoop dat anderen dit ook mee kunnen maken.

Hoi Chi Minh City

De weg langs het strand van Hoi An ging sneller en was een betere weg dan de heen weg.

Toen we bij het hotel aankwamen kregen we te horen dat we niet hadden hoeven bellen om te vragen of we de scooters nog 4 dagen langer mochten gebruiken. Blijkbaar is dat hier heel normaal. De tassen stonden nog keurig onder de trap te wachten. Na het afrekenen van de scooters de grote rugtas opnieuw ingepakt ivm. de souvenirs. Rob zit nu op de 11 kilo en ik op de 17. Bij de luchthaven heeft Rob noudelsoep genomen en ik nasi. De vlucht verliep prima en een fijne landing gemaakt. We hadden verwacht dat het er nog warmer en zonniger zou zijn maar dat was een tegenvaller. De temperatuur was goed, maar het regende. We moesten meteen aan Sapa denken. Vandaar uit een taxi naar een koffieshop genomen op zoek naar ons volgende verblijf via internet. S´avonds heerlijk gegeten daarna lekker massage genomen. De volgende dag naar het oorlogs museum gelopen wat best indrukwekkend wasen het poppentheater bekeken. Door het park gelopen de drukke winkelstraat door. In de bomen liep een eekhoorn maar hij was zo snel dat het onmogelijk was om hem te fotograferen.Morgen gaan we naar de tunnels ben benieuwd wat voor inpact dit op ons zou hebben. Het aftellen is jammer genoeg begonnen.

Hoi An

Vandaag is mijn moeder jarig. Mam van harte we drinken er een op als we terug zijn.

De hele nacht heeft er een hond gigantisch lopen blaffen. We begrijpen dat ze hier hond eten ( nee hoor geintje) om 5 voor 6 dacht ik dat het half 11 was en schoot ik mijn bed uit. Jeetje wat een vergissing. Ben mijn bed maar weer ingedoken. Om 8.30 we hoorde al een tijdje muziek maar door de vermoeidheid toch weer ingedommeld. Dit was de eerste dag dat we niets in de planning hadden staan. Behalve rust en in het zwembad liggen.

We blijven hier tot maandag morgen hebben we besloten. Dan op de moter terug naar Da Nang moter terug brengen, onze grote backpack tas ophalen, betalen en hurry op naar de luchthaven. rond half een onze tijd vertrekt hij naar Ho Chi Ming City. Daar de laatste bezichtigingen en daarna terug naar huis.

Van Hue naar Hoi An

Na het ontbijt zijn we met de moter naar Hoi An vertrokken.

Gisteravond na het avondeten zij we even door het stadje gaan lopen. Vlak voor ons waren er twee scooters tegen elkaar gekomen. Een oudere man hadden ze op de stoep neer gelegd. De andere bestuurder hebben we niet gezien. Ik zag maar een klein beetje bloed, en hij ademde nog maar hoe het inwendig met hem gaat daar hebben we geen idee van. Ze rijden hier ook als gekken dus we staan er niet raar van te kijken. Ik schrijf dit bericht nu pas omdat mijn ouders anders in doodsangst zitten.

Op de terug weg zijn we (met de moter) door de tunnel gegaan. Dit is ook wel apart om mee te maken. Voor de tunnel rijd je met je moter naar een station, daar wordt de moter op een auto gereden, en zelf stap je op de bus. De bus reed ons naar de andere kant van de berg naar het volgende station. Daar wacht je op een stoel tot de auto met je scooter eraan komt. Vandaar uit naar Hoi An gereden. Nou nu hebben we onderhand over ons hele lichaam pijn gehad. Spierpijn in kuiten en bovenbenen van het lopen,en een zere kont van de moter. Bij Hoi An zei ik tegen Rob 'nu wil ik rust aan me kop' al dat getoeter daar wordt je ook moe van dat gaat de hele nacht door dus van slapen komt ook niet veel. Door Hoi An naar de buitenkant gereden en ja hoor een guesthouse gevonden. De prijzen waren erg duur, dus afdingen maar. We zijn op een aannemelijk bedrag gekomen en gingen toen de kamer bekijken. Liepen door een mooie tuin met zwembad naar onze kamer. Jeetjemina nu begrijp ik waarom die man zoveel geld vroeg. Wat een mooie kamer en badkamer met een heerlijk balkon. En het zwembad daar konden we ook gebruik van maken. Joepie. Eerst even lekker in het zwembad afgekoeld op de moter gestapt om in het stadje lekker te gaan eten. We vonden een resaurant waar de kaart er goed uitzag. Eten besteld, eerst kwam dat van Rob dat hij wel in zijn holle kies kon stoppen. Rob zei 'dat is ons voorafje' Nou echt niet.Toen hij klaar was kwam dat van mij. Ik zat eerst nog te geinen dat mijn bord veel voller zou zijn. Nou dat viel dus flink tegen. Dan moeten we misschien toch nog van de straat eten daar wordt je trek tenminste gestild. Overal wordt je mee naar binnen genomen. Het is erg moeilijk om nee te zeggen en zijn alweer voor gaas gegaan. Ik ben benieuwd met hoeveel kilo we terug gaan. Ik begon met 9 kilo inclusief het gewicht van de tas. Ik ben bang dat ik over de 20 eindig want we zijn er nog niet!!!

Het bevalt ons hier prima en hopen dat we de moters nog wat langer mogen huren. Dus dat gaan we morgen eerst maar eens proberen.

lieve allemaal

Hallo allemaal,

Erg leuk om iets van jullie te horen. Ik zie de reactie's wel maar kan ze helaas niet beantwoorden.

Ik hoorde net van de aswolk, ik probeer het in de gaten te houden, maar internet verbinding is er niet altijd.

Groetjes van ons.

Da Nang tripje naar het strand

Vandaag wilde we er een lekkere luidag van maken.

Om half 9 werden we door de receptie gebeld het was tijd om te ontbijten. Daarna de verborgen stad bekeken het viel ons op dat het er zo groot was. Daarna met de moter naar het strand geweest en daar drinken met een visje besteld. Dit keer vonden we het tegen vallen, De ingewanden zaten er nog in waardoor de smaak van de vis aangetast was. Toen we terug kwamen nog even een klein hapje in het restaurant gegeten waar we gisteren ook waren. O, ja dat vergeet ik bijna nog te vertellen. In Sapa hadden we een meisje ontmoet die naar Hue ging om te werken. Ik zie jullie daar wel zei ze. Ik dacht bij mezelf ja hoor het zal wel Hue is zo´n grote stad. En waarempel we gingen naar het restaurant, en wie stond daar, datzelfde meisje niet te geloven. Ja zei ze ik zei het toch. Zou ze in de toekomst kunnen kijken? Morgen gaan we met de moter weer terug naar Da Nang. Dan zien we wel weer verder.

Van Hanoi naar Da Nang

Allereerst bedankt voor alle reakties!

Zondag ochtend werden we met de taxi naar de luchthaven van Hanoi gebracht in een supper taxi met een goede chaufeur. Alles verliep vlekkeloos. Toen we in Da Nang aankwamen een taxi genomen naar een hotelletje. Hier hebben we even een wasje laten doen deze was was de volgende ochtend schoon en droog zodat we dit weer mee konden nemen naar Hue. Bij het hoteltwee 125 cc motertjes gehuurd waarmee we naar Hue reden. Dit was zeer goed te doen. Blijkbaar moet er ergens een tunnel zijn, maar die hebben wij niet gezien en zijn gewoon over de bergen gegaan. Rond 10 uur vertrokken en rond 3 uur aangekomen. Het was een ritje van ongeveer 120 km. Tussentijds langs de weg wat gedronken, en rond 2 uur in een klein dorpje wat je een dorp kunt noemen gewoon houten palen met wat plastic als dak wat gaan eten. Een bakje met rijst, groente (lijkt op dik gras)en twee stukjes vlees. O ja het orange ei niet vergeten. Het smaakte ons erg goed. Het was wel lachen want wie bekeek nu wie. Volgens ons hadden ze nog nooit een buitenlander bij hun te eten gehad. Het hele dorpje kwam even langs om te kijken vooral de kinderen vonden ons erg interesant.

Met een volle buik weer op de moter gekropen.

Onder weg naar Hue begon het te regenen. We zochten een hotelletje voor de nacht. We waren net binnen toen het begon te onweren. Lekkere douche genomen, en dit bericht snel getypt. We gaan zo ondanks de regen de stad maar eens verkennen.

Ha Long Bay

'S morgens rond 4 uur in de ochtend kwamen we met flinke spierpierpijn in de kuiten aan op het station in Hanoi.

Met de taxi naar Cees gereden, aangebeld en zijn vrouw Thai stond ons al op te wachten. Na een heerlijke douche eenlekker ontbijt gekregen te hebben werden we om half 9 naar de weg gebracht waar de bus ons al stond op te wachten. De chaufeur kon werkelijk waar niet rijden. We zijn best wat gewend in de oostblok landen maar deze overtrof alles. Hij kon zijn voet niet stil houden waardoor we continue schuddend in de bus zaten. Ook raakte hij met de bus een tegenligger wat een enorme klap gaf. Op de momenten dat er niemand voor ons reed nam hij gas terug, en wanneer het druk was gaf hij juist gas. Het enige voordeel dan was dat we niet aan het schudden waren. Na een rit van van ongeveer 3 uur kwamen we in Halong Bay aan. De gids was ook met de bus hij sprak gebrekkig engels maar zat vol enthousiasme. Op de boot aangekomen kregen we wat te drinken en werd ons een kamer aangewezen. Spullen neer gezet en heerlijk op het dek vertoefd samen met Anne en Alette een Nederlands stel. Veel mooie foto's gemaakt. Als eerste gingen we een grot bezoeken, daarnavaren met de kano. Toen zijn we richting Catba Island gevaren waar we vanaf de boot de zee in sprongen. Heerlijk water tot het moment ik iets aan mijn hand voelde. Ik keek naast me en had er ineens een vriendje bij. Alleen vond ik het niet geslaagd en gaf een gil. 'jellyfish' Riep ik hard. Niet zomaar eentje hij had een doorsnee van zeker 45 cm. Als een gek zwommen we allemaal naar de trap want Anne had wel iets gevoeld maar niets gezien. Toen we aan boord waren zagen we ze. Ik heb er nog een foto van genomen. Een snelle douche genomen want we moeten zuinig met water zijn aan boord. S'avonds met Anne en Aletta vertoefd en voor ons redelijk laat naar bed gegaan. 'Smorgens wilde we de zon op zien komen dus vroeg uit de veren. Rond 5 uur riep rob me. 'ga je mee de zon op zien gaan' ik zei het is al licht dus dat heeft weinig zin meer ik blijf nog even liggen. Blijkt dat rob toch de zon op heeft zien komen en er een paar foto's van gemaakt. Na het ontbijt zijn we met de bus naar het nationale park gegaan. Wat ze ons niet verteld hadden is dat we flink moesten klimmen. Nou lekker voor de kuiten haha. We hadden echt het gevoel dat we in de jungle liepen. De berg was flink stijl en we waren dan ook kapot toen we boven aankwamen. Daar even wat water gedronken wat we mee genomen hadden en een paar foto's geschoten, gingen we diezelfde weg weer terug. Onderweg kwamen we andere toeristen tegen. Almost there zeiden we, ze zagen er net zo verlopen uit als wij ons voelde. De weg naar beneden verliep een stuk makkelijker. Daarna zijn we naar ons hotel gebracht die pas twee weken open was. Een enorm king size bed stond erin met een voor vietnamese begrippen mooie badkamer.Ook daar was het eten heerlijk. We vroegen of we in de ochtend panecakes mochten. Dat werd aan de kok gevraagd het was oke. 'Smorgens werden keurig onze panecakes gebracht en de groep achter ons kon ook kiezen brood of panecaka's. We hebben het menu dus uitgebreid. De bus haalde ons op om naar monkey Island te gaan. In het begin zagen we maar 4 aapjes waar we snel foto's van maakte. Ze kunnen agresief zijn en je bril van je neus halen dus alle spullen goed in de gaten houden want je ziet ze nooit meer terug. Portemonai dus in mijn bh gepropt, grote vent die daar aankomt haha. Daarna konden we zelf de tour maken. Gewoon het strand aflopen en het pad aflopen. Zo gezegd zo gedaan. Aan het eind van het strand vonden we het pad, en ja hoor weer klimmen mijn god wat doe ik die kuitjes van me toch aan. Maar goed opgeven komt niet in mijn woordenboek voor dus klimmen maar. Blijkt dat we geen aap te zien kregen en het pad gewoon naar de andere kant van het eiland liep. Teleurgesteld liepen we maar weer terug. We hadden nog tijd genoeg om te zwemmen wat Rob, Anne en Alette dan ook deden. Ik daarin tegen zocht de apen maar weer op. Ik wilde toch wat mooie kiekjes schieten. Ik ben daarom ook weer naar het begin gelopen waar er inmiddels al meer apen bevonden. Met volle teugen ben ik aan het fotograferen gegaan. Inmiddels was er een groep vietnamesen geariveerd. Een knul rond de 17 jaar wilde graag met de apen op de foto. Op redelijke afstand ging hij van de apen afstaan en werden er door vrienden van hem foto's gemaakt. Wanneer de apen gingen lopen begonnen ze me daar te schreeuwen en na ongeveer een half uur begon die knul de apen uit te dagen. 'opzouten' riep ik, en ik denk dat mijn blik erg duidelijk was. Ze waren zo vertrokken. O heerlijk wat een rust. Ik kon nu dicht bij de apen komen. Een keer renden een aap op me af ik schrok me rot dacht dat hij langs mijn been omhoog zou komen, maar hij greep alleen mijn broekspijp liet los en rende weer weg pfffffff.

De boot bracht ons weer terug, van daaruit weer in de bus naar het hotel. We waren erg moe en zijn optijd naar bed gegaan. de volgende dag met de boot weer naar het vaste land en met dezelfde chaufeur terug naar het hotel. Het lijkt wel of hij zelfmoord neigingen heeft. Hij heeft van niemand een fooi gekregen. Achter ons zaten een paar jonge meiden met tranen in hun ogen. Wij waren in staat om hem achter het stuur vandaan te trekken. Toen we in het drukke Hannoi kwamen kreeg ik eindelijk rust. We zijn weer naar Cees en zijn gezin gegaan. De volgende dag met de fiets naar het lichaam van ho chi ming geweest. Hij lag erbij of hij gisteren overleden was. Daarna kris kras door Hanoi mijn haar laten wassen door de kapper, en voor vanavond zijn we uitgenodigd door Cees en Thai om daar te eten. Zondag gaan we met het vliegtuig naar Da Nang het midden van Vietnam 100 km onder Hue. We hebben heerlijke dagen gehad dankzij Cees. Alles verliep lekker vlot en hebben veel gezien. Cees wanneer je dit leest tot volgend jaar in je nieuwe huis.