'S morgens rond 4 uur in de ochtend kwamen we met flinke spierpierpijn in de kuiten aan op het station in Hanoi.

Met de taxi naar Cees gereden, aangebeld en zijn vrouw Thai stond ons al op te wachten. Na een heerlijke douche eenlekker ontbijt gekregen te hebben werden we om half 9 naar de weg gebracht waar de bus ons al stond op te wachten. De chaufeur kon werkelijk waar niet rijden. We zijn best wat gewend in de oostblok landen maar deze overtrof alles. Hij kon zijn voet niet stil houden waardoor we continue schuddend in de bus zaten. Ook raakte hij met de bus een tegenligger wat een enorme klap gaf. Op de momenten dat er niemand voor ons reed nam hij gas terug, en wanneer het druk was gaf hij juist gas. Het enige voordeel dan was dat we niet aan het schudden waren. Na een rit van van ongeveer 3 uur kwamen we in Halong Bay aan. De gids was ook met de bus hij sprak gebrekkig engels maar zat vol enthousiasme. Op de boot aangekomen kregen we wat te drinken en werd ons een kamer aangewezen. Spullen neer gezet en heerlijk op het dek vertoefd samen met Anne en Alette een Nederlands stel. Veel mooie foto's gemaakt. Als eerste gingen we een grot bezoeken, daarnavaren met de kano. Toen zijn we richting Catba Island gevaren waar we vanaf de boot de zee in sprongen. Heerlijk water tot het moment ik iets aan mijn hand voelde. Ik keek naast me en had er ineens een vriendje bij. Alleen vond ik het niet geslaagd en gaf een gil. 'jellyfish' Riep ik hard. Niet zomaar eentje hij had een doorsnee van zeker 45 cm. Als een gek zwommen we allemaal naar de trap want Anne had wel iets gevoeld maar niets gezien. Toen we aan boord waren zagen we ze. Ik heb er nog een foto van genomen. Een snelle douche genomen want we moeten zuinig met water zijn aan boord. S'avonds met Anne en Aletta vertoefd en voor ons redelijk laat naar bed gegaan. 'Smorgens wilde we de zon op zien komen dus vroeg uit de veren. Rond 5 uur riep rob me. 'ga je mee de zon op zien gaan' ik zei het is al licht dus dat heeft weinig zin meer ik blijf nog even liggen. Blijkt dat rob toch de zon op heeft zien komen en er een paar foto's van gemaakt. Na het ontbijt zijn we met de bus naar het nationale park gegaan. Wat ze ons niet verteld hadden is dat we flink moesten klimmen. Nou lekker voor de kuiten haha. We hadden echt het gevoel dat we in de jungle liepen. De berg was flink stijl en we waren dan ook kapot toen we boven aankwamen. Daar even wat water gedronken wat we mee genomen hadden en een paar foto's geschoten, gingen we diezelfde weg weer terug. Onderweg kwamen we andere toeristen tegen. Almost there zeiden we, ze zagen er net zo verlopen uit als wij ons voelde. De weg naar beneden verliep een stuk makkelijker. Daarna zijn we naar ons hotel gebracht die pas twee weken open was. Een enorm king size bed stond erin met een voor vietnamese begrippen mooie badkamer.Ook daar was het eten heerlijk. We vroegen of we in de ochtend panecakes mochten. Dat werd aan de kok gevraagd het was oke. 'Smorgens werden keurig onze panecakes gebracht en de groep achter ons kon ook kiezen brood of panecaka's. We hebben het menu dus uitgebreid. De bus haalde ons op om naar monkey Island te gaan. In het begin zagen we maar 4 aapjes waar we snel foto's van maakte. Ze kunnen agresief zijn en je bril van je neus halen dus alle spullen goed in de gaten houden want je ziet ze nooit meer terug. Portemonai dus in mijn bh gepropt, grote vent die daar aankomt haha. Daarna konden we zelf de tour maken. Gewoon het strand aflopen en het pad aflopen. Zo gezegd zo gedaan. Aan het eind van het strand vonden we het pad, en ja hoor weer klimmen mijn god wat doe ik die kuitjes van me toch aan. Maar goed opgeven komt niet in mijn woordenboek voor dus klimmen maar. Blijkt dat we geen aap te zien kregen en het pad gewoon naar de andere kant van het eiland liep. Teleurgesteld liepen we maar weer terug. We hadden nog tijd genoeg om te zwemmen wat Rob, Anne en Alette dan ook deden. Ik daarin tegen zocht de apen maar weer op. Ik wilde toch wat mooie kiekjes schieten. Ik ben daarom ook weer naar het begin gelopen waar er inmiddels al meer apen bevonden. Met volle teugen ben ik aan het fotograferen gegaan. Inmiddels was er een groep vietnamesen geariveerd. Een knul rond de 17 jaar wilde graag met de apen op de foto. Op redelijke afstand ging hij van de apen afstaan en werden er door vrienden van hem foto's gemaakt. Wanneer de apen gingen lopen begonnen ze me daar te schreeuwen en na ongeveer een half uur begon die knul de apen uit te dagen. 'opzouten' riep ik, en ik denk dat mijn blik erg duidelijk was. Ze waren zo vertrokken. O heerlijk wat een rust. Ik kon nu dicht bij de apen komen. Een keer renden een aap op me af ik schrok me rot dacht dat hij langs mijn been omhoog zou komen, maar hij greep alleen mijn broekspijp liet los en rende weer weg pfffffff.

De boot bracht ons weer terug, van daaruit weer in de bus naar het hotel. We waren erg moe en zijn optijd naar bed gegaan. de volgende dag met de boot weer naar het vaste land en met dezelfde chaufeur terug naar het hotel. Het lijkt wel of hij zelfmoord neigingen heeft. Hij heeft van niemand een fooi gekregen. Achter ons zaten een paar jonge meiden met tranen in hun ogen. Wij waren in staat om hem achter het stuur vandaan te trekken. Toen we in het drukke Hannoi kwamen kreeg ik eindelijk rust. We zijn weer naar Cees en zijn gezin gegaan. De volgende dag met de fiets naar het lichaam van ho chi ming geweest. Hij lag erbij of hij gisteren overleden was. Daarna kris kras door Hanoi mijn haar laten wassen door de kapper, en voor vanavond zijn we uitgenodigd door Cees en Thai om daar te eten. Zondag gaan we met het vliegtuig naar Da Nang het midden van Vietnam 100 km onder Hue. We hebben heerlijke dagen gehad dankzij Cees. Alles verliep lekker vlot en hebben veel gezien. Cees wanneer je dit leest tot volgend jaar in je nieuwe huis.