S´morgen door Mau onze gids opgehaald voor de trip naar Sapa. Kwamen in een keurige kamer op het hoogste verdieping van het hotel. Een schitterend uitzicht. Zoals jullie al lazen, het regende gisteren en vandaag weer. Omdat we erg hoog in de bergen zitten is het hier best fris. Regenkleding hadden we niet mee genomen dus zijn we daar maar op pad gegaan. We zijn leuk geslaagd voor weinig geld. Daarna heerlijke biefstuk gegeten en de weg naar ons hotel maar weer gezocht. Omdat we een beetje verkleumd en vies waren een heerlijke douche genomen. Rob ging in bed liggen en ontdekte dat we een electrische deken hadden. Toch wel erg luxe in het berg gebied. We hebben heerlijk geslapen. De volgende ochtend werden we weer door Mau opgehaald om een lange trek door Sapa te maken. Wat is het hier schitterend. Onderweg kwamen we erg veel vrouwen en kinderen tegen die allemaal iets aan je wilde verkopen. De mensen zijn hier ontzettend arm en je wilt hen allemaal graag helpen, maar het waren er zoveel dat we niet van iedereen iets konden kopen. Vrij aan het begin van de tochtbegon het al. Ik legde uit dat ik pas aan het eind van onze tocht iets wilde kopen omdat ik geen zin had om met spulletjes de tocht mee te slepen. De gids legde dit uit aan de twee vrouwtjes en acepteerde dit. We vervolgde onze weg naar het dal. Alles was goed te doen, op een punt dat was een stijle afdaling ongeveer 5 a 6 meter naar beneden. Het lag er vol met hele kleine kiezelsteentjes en modder. En ja hoor je raad het al. Daar ging Carla op haar gat een a anderhalve meter naar beneden. Hakken in de kiezels gezet om weer grip te krijgen. Ik dacht dat ik niet meer bij kwam, wat moet dat een smakelijk gezicht geweest zijn. Onderweg een heerlijke lunche gehad, en verder getrokken. Onderweg was er een meisje flink van een berg gevallen en zat langs de kant te huilen. Haar pols deed zeer, en onze gids begon aan beide zijde van het armpje te trekken. Het meisje kon niet meer lopen van de pijn, dus Rob heeft haar op de arm genomen en we zijn haar thuis gaan brengen. Je weet niet wat je ziet als je bij de bewoners komt. Een grote bende aan de buitenkant, en in het huisje staat niets. Daarna verder gaan trekken en bij het huisje waar de gids tot een paar weken terug nog woonde naar binnen geweest. We liepen op de grond zelfs geen houten vloer, een kamer met een tweepersoons bed, daar achter hun zogezegde keuken. Een grote betonnen bak waar regen/bergwater in opgevangen werd, met onder aan de bak een kraantje. Een soort van twee pits fornuisje en dat was het. We mochten onze handen daar lekker opfrissen wat we gedaan hadden. Toen zag ik het gasfornuis en wilde daar een foto van maken dus liep ik weer naar de waterbak toe. Plotseling hield onze gids me tegen. Wat bleek, er verscheen daar een slang (ik heb hem zelf niet gezien) maar ze zei dat deze giftig was en mocht op zekere afstand een foto maken. Het is te triest voor woorden allemaal, als je nagaat hoe koud het hier in de winter is. Aan het eind van de trip werden we door de auto opgehaald en naar ons hotel gebracht. We konden nog even een douche nemen waarna we vertrokken naar het treinstation. Daar aangekomen vertelde de chauffeur dat er aan de overkant een restaurant is waar we konden eten deze stond op de hoek van de straat. Dus wij de rugtas en camera uit de auto gehaald op weg naar het restaurant. toen we bij de straat aankwamen zagen weeen restauranteen paar meter er vanaf waar de locals eten. We keken mekaar aan en schoten in de lach we hadden alletwee dezelfde gedachte. Het locale restaurant daar gingen we toch liever voor. Een dame zag ons aankomen en loodste ons naar binnen. We werden weer flink aangekeken door de locals haha dat is lachen wie kijkt nu naar wie.Something to drink werd er in het verbasterde Engels gevraagd, ja natuurlijk lusten we wel wat. Something to eat, euh ja wat zullen we nemen. Even naar de bortjes van onze buren kijken. Is dat jammie jammie vroegen wij. Heel driftig werd er ja geknikt. Nou doe ons dat dan maar. We hebben wederom weer heerlijke kip gekregen met ja je leest het goed, de kippepoot met teentjes en nageltjes lag ook op ons bord. Wij begonnen te knoeien met onze stokjes en er werd flink naar ons gestaard. Ik zetten mijn vrolijke gezicht op en meteen werden we geholpen. Dit gaat dus net zoals in Nederland gewoon met je handen. Dat ging ons een stuk beter af. De poot lieten we maar op ons bord liggen, maar daar kwam de helpende Vietnamees al weer aan. Dezedelicatesse mochten we echt niet laten liggen hoor de Vietnamezen zijn hier dol op. Hij kwam naar ons toe, pakte de poot en brak zijn teen eraf eat, eat zei hij. Nou dus wij knagen aan een teentje wat erg veel op rubber leek. Na een teen hielden wij het voor gezien. We rekende af en liepen terug naar het station.

De coupe deelde we dit keer met een jong stel uit Australie.

S'morgens rond 4 uur kwamen we in Hanoiaan, en namen we een taxi naar het huis van Cees waar we een heerlijke douche en ontbijt kregen. Om half 9 bracht hij ons naar de weg waar de bus al klaar stond om ons naar Halong Bay te brengen.

Tot zover onze reis naar sapa in het kort.

Omdat we in Sapa te weinig tijd en te vermoeid waren heeft dit verslag wat lang op zich laten wachten.

Tot de volgende keer.