Vanmorgen lekker uitgeslapen en bij Cees van een heerlijk ontbijt genoten.Hierdoor waren we jammer genoeg te laat om het lichaam van Ho Chi Ming te bekijken. Bij Cees konden we fietsen huren dat leek ons een goed plan. Eerst wat smalle steegjes door en daarna de grote weg op. Dit is gevaarlijker dan de grootste achtbaan van de wereld haha. Maar we hadden al snel de regels door. Oogkleppen op en gaan met die banaan. Rond om je heen wordt er natuurlijk flink getoeterd. Ik dacht eerst dat dit om mijn knappe en strakke lichaam ging, helaas het blijkt hier normaal te zijn. Nou daar ging mijn ego

. Stonden we voor een stoplicht te wachten, naast ons een paar vietnamezen op de scooter. Zij lachen naar ons want ja iedereen die toeterd maar wij hadden geen toeter wel een fiets bel dus wij flink bellen en riepen toet toet, ja wij passen ons meteen aan.Wij waren blij dat we de fiets genomen hadden want zo konden we toch nog een hoop van het centrum zien.

In het centrum is het Ho Chi Ming museum daar gingen we natuurlijk een kijkje nemen. Wij moesten een half uurtje wachten voordat het open ging. Even wat drinken bij een kraampje halen en op de trap wachten. Komt er opeens een schoolmeisje naast me zitten met de vraag of ze met ons mocht praten. Ze wil graag Engels lerares worden en alle woorden zijn welkom bij haar. Geen probleem hoor gezellig kom erbij. We hebben ook elkaars emailadressen uitgewisseld en houden nog contact met elkaar.

S´middags terwijl we aan het fietsen waren riep rob opeens stop. Hier kunnen we eten. Gezellig in een klein steegje waar lage tafeltjes en stoeltjes stonden en er gewoon op straat gekookt werd. Nou daar stonden jut en jul aan een tafel met aan de andere kant een lieve dame met potten en pannen op het vuur. Wat willen jullie gebaarde mevrouw. Pffffffff ik zou het niet weten laat maar eens wat zien. Ze liet ons wat van die witte slierten zien die uit een pan kwamen. Ach waarom ook niet we moeten alles een keer proberen en zien wel of het lekker is. Een kom soep met vlees en slieren stond er voor ons neus. De lepel voor de bouilon en de stokjes om het vlees en slierten eruit te vissen. Nou tegen het eind van de vakantie zal het ons toch wel lukken hoop ik om met stokjes te eten. Ik moet zeggen het was een heerlijke soep en onze buikjes zaten aardig vol. Dit gaan we vaker doen.

Daarna weer op de fiets gestapt om naar Cees te gaan. Lekkere douche genomen, wat boodschapjes gedaan en op naar de nachttrein.